کاوش موضوع آنفلوانزا

آنفلوآنزا (انگلیسی: Influenza) یک بیماری عفونی است که توسط ویروس‌های آنفلوآنزا ایجاد می‌شود. علائم از خفیف تا شدید متغیر است و اغلب شامل تب، آبریزش بینی، گلودرد، درد عضلانی، سردرد، سرفه و خستگی است. این علائم یک تا چهار (معمولاً دو) روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس شروع شده و حدود دو تا هشت روز طول می‌کشد. اسهال و استفراغ به خصوص در کودکان ممکن است رخ دهد. آنفلوآنزا ممکن است به پنومونی (pneumonia) ویروسی یا عفونت باکتریایی بعدی تبدیل شود. سایر عوارض عبارتند از سندرم دیسترس تنفسی حاد، مننژیت، آنسفالیت و بدتر شدن مشکلات سلامتی زمینه‌ای مانند آسم و بیماری‌های قلبی عروقی. چهار نوع ویروس آنفلوآنزا وجود دارد: A, B، C و D. پرندگان آبزی منبع اولیه ویروس آنفلوآنزای A (Influenza A virus; IAV) هستند که در پستانداران مختلف از جمله انسان و خوک نیز گسترده است. ویروس آنفلوآنزای B (Influenza B virus; IBV) و ویروس آنفلوآنزای C (Influenza C virus; ICV) در درجهٔ اول انسان را آلوده می‌کنند و ویروس آنفلوآنزای D (Influenza D virus; IDV) در گاو و خوک یافت می‌شود. IAV و IBV در انسان گردش کرده و باعث اپیدمی‌های فصلی می‌شوند و ICV باعث عفونت خفیف، عمدتاً در کودکان می‌شود. IDV می‌تواند انسان را آلوده کند اما مشخص نیست که باعث بیماری شود. در انسان، ویروس آنفلوآنزا در درجه اول از طریق قطرات تنفسی ناشی از سرفه و عطسه منتقل می‌شود. انتقال از طریق ذرات معلق در هوا و سطوح آلوده به ویروس نیز رخ می‌دهد. شستن مکرر دست‌ها و پوشاندن دهان و بینی هنگام سرفه و عطسه باعث کاهش انتقال می‌شود. واکسیناسیون سالانه می‌تواند به محافظت در برابر آنفلوآنزا کمک کند. ویروس‌های آنفلوآنزا، به ویژه IAV، به سرعت تکامل می‌یابند، بنابراین واکسن‌های آنفلوآنزا به‌طور منظم به‌روز می‌شوند تا با گونه‌های آنفلوآنزا که در گردش هستند، منطبق شوند. واکسن‌ها در برابر زیرگروه‌های IAV H1N1 و H3N2 و یک یا دو زیرگروه IBV ایمنی ایجاد می‌کنند. عفونت آنفلوآنزا با روش‌های آزمایشگاهی مانند آزمایش آنتی‌بادی یا آنتی‌ژن و واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (polymerase chain reaction; PCR) برای شناسایی اسید نوکلئیک ویروسی تشخیص داده می‌شود. این بیماری را می‌توان با اقدامات حمایتی و در موارد شدید با داروهای ضد ویروسی مانند اسلتامیویر (oseltamivir) درمان کرد. در افراد سالم، آنفلوآنزا به‌طور معمول خود محدود شونده و به ندرت کشنده است، اما در گروه‌های پرخطر می‌تواند کشنده باشد. در یک سال معمولی، ۵ تا ۱۵ درصد از جمعیت به آنفلوآنزا مبتلا می‌شوند. سالانه سه تا پنج میلیون مورد شدید وجود دارد که سالانه بالغ بر ۶۵۰۰۰۰ مرگ ناشی از تنفس در سراسر جهان رخ می‌دهد. مرگ و میرها بیشتر در گروه‌های پرخطر، از جمله کودکان خردسال، سالمندان و افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن رخ می‌دهد. در مناطق معتدل جهان، تعداد موارد آنفلوآنزا در زمستان به اوج خود می‌رسد، در حالی که در مناطق گرمسیری، آنفلوآنزا می‌تواند در تمام طول سال رخ دهد. از اواخر دهه ۱۸۰۰، هر ۱۰ تا ۵۰ سال یکبار شیوع بزرگی از سویه‌های جدید آنفلوآنزا که در سطح جهانی گسترش می‌یابند و به نام پاندمی شناخته می‌شوند، رخ می‌دهد. از سال ۱۹۰۰ پنج پاندمی آنفلوآنزا رخ داده است: آنفلوآنزای اسپانیایی از ۱۹۱۸ تا ۱۹۲۰، که شدیدترین آنها بود؛ آنفلوآنزای آسیایی در سال ۱۹۵۷؛ آنفلوآنزای هنگ کنگ در سال ۱۹۶۸؛ آنفلوآنزای روسیه در سال ۱۹۷۷؛ و پاندمی آنفلوآنزای خوکی در سال ۲۰۰۹.... بیشتر در ویکی پدیا